Ένα αεροδρόμιο του 21ου αιώνα με εργασιακές σχέσεις του 19ου αιώνα

Ένα αεροδρόμιο του 21ου αιώνα με εργασιακές σχέσεις του 19ου αιώνα


του Κώστα Ήσυχου





ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΪΔΕΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ







Από τα εγκαίνια του νέου αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλου, με τα αστραφτερά πολυτελή δάπεδα, τα εξωτικά φυτά και τα «μοδάτα» εστιατόρια και ταχυφαγία, ενόψει των πολυαναμενόμενων Ολυμπιακών αγώνων του 2004, εγκαινιαστήκαν «νέα ήθη και έθιμα» που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις. Η ριζοσπαστική αριστερά από τότε έθετε θέμα «αποικιοκρατικής σύμβασης», και νέων δεδομένων στις αερομεταφορές, που σήμερα βλέπουμε να επισφραγίζονται με τα νέα καρτέλ των αιθέρων Mig- Aegean.

Όλα αυτά, αφού ολοκληρώθηκε ο θάνατος της Δημόσιας ΟΑ με την αλληλοσυμπλήρωση των ρολών του δικομματισμού σε ένα καλά μεθοδευμένο σχέδιο εξόντωσης του Δημοσίου Αερομεταφορέα, με «μοιρασμένους ρόλους» τα ισχυρά ιδιωτικά ΜΜΕ, την Κομισιόν, του ανταγωνιστές αλλά και τις συνδικαλιστές πλειοψηφείες «που έβαλαν και το χεράκι τους να διευκολύνουν τα πράγματα» τις διορισμένες Διοικήσεις που λειτούργησαν με αδιαφάνεια και απαξιωτικές πολιτικές, με 4000 μονίμους και άλλες 4000 συμβασιούχους που σήμερα είναι όλοι τους απολυμένοι. Διαδικασίες που έλαβαν εντατικοποιημένο ρυθμό από τον Υπ. Μετ. Χρ. Βερελή και εντεύθεν.

Σήμερα πάνω από 19000 εργαζόμενοι, κυρίως νέες ηλικίες, απασχολούνται σε αεροπορικές εταιρίες, εταίρες τροφοδοσίας, εμπορικά καταστήματα, εταιρίες καυσίμων, σε εργολάβους καθαρισμού, στις υπηρεσίες της πολιτικής αεροπορίας, κ.λ.π.

Πάνω από το 70% όλων αυτών των εργαζομένων είναι ασυνδικάλιστοι, υπάρχουν και περιπτώσεις καθαριστριών, εργαζόμενες, σε εργολάβους, όπου για 2 -6 μήνες δεν πληρώνονται και σε περίπτωση που προσφύγουν στην τοπική επιθεώρηση εργασίας (που απασχολεί ελάχιστους 1-2 επιθεωρητές για ολόκληρη το Υπόλοιπο Αττικής!!)με ονομαστική καταγγελία, φοβούνται την άμεση απόλυση.

Υπάρχουν εργαζόμενοι στις ιδιωτικές αερ. εταιρίες, που δεν πληρώνονται υπερεργασία, ενώ για πάνω από 12 ώρες ημερησίως εργάζονται με απάνθρωπους εντατικοποιημένους ρυθμούς. Υπάρχει και μια απαρχαιωμένη συνδικαλιστική δομή, πολυδιασπασμένη και πολλές φορές αναποτελεσματική, που δεν αντιστοιχίζεται στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων. Ο μέσος μισθός δεν ξεπερνά τα 600-700 ευρώ.



Ένας νέος άνεμος εδώ και λίγους μήνες πνέει, οπού ένα νέο συνδικάτο, που θέλει να εκφράσει όλους και όλες, τοπικά και επαγγελματικά, το ΣΕΕ-ΔΑΑ ( Συνδικάτο εργαζομένων εταιριών διεθνούς αερολιμένα Αθηνών) κάνει τα πρώτα του βήματα, με δράση ενωτική και αγωνιστική. Τα μέλη του και η διοίκηση του συναντούν απειλές, παρόμοιες με αυτές των "νονών της νύχτας" που αντιμετώπιζε ο αγωνιστής Δήμαρχος Ελληνικού, Χρ. Κορτζίδης όταν έδινε των αγώνα των δημοτών του για ελεύθερες παραλίες.

Οι εργαζόμενοι στο διεθνές αεροδρόμιο Αθηνών σήμερα παλεύουν να είναι μέλη του συνδικάτου, για ελεύθερες ενιαίες Σ.Σ.Ε. , για αξιοπρέπεια και ενότητα.

Τα μέτρα κατεδάφισης των εργασιακών σχέσεων στο αεροδρόμιο ήλθαν πολύ νωρίτερα από το σύμφωνο σταθερότητας.

Χρέος μας να αγωνιστούμε με αλληλεγγύη και εναλλακτικό σχέδιο για να κατεδαφίσουμε εμείς τα δικά τους γκέτο. Η κρίση έχει ονοματεπώνυμο, τις μεγάλες πολυεθνικές, τις εργολαβικές συμμαχίες, τα καρτέλ, που εξοντώνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Η ριζοσπαστική αριστερά, δίνει και θα δώσει αγώνες, νικηφόρους και αποτελεσματικούς ώστε η προσγείωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών να είναι ανώμαλη και ανεπιτυχής, και η δική μας πτήση καλοτάξιδη και ασφαλή.